สนทนากับวิศวกรรุ่นใหญ่แห่ง ปตท.ท่านหนึ่ง ท่านเล่าว่าท่านมีลูกน้องมากมาย มีอำนาจในการเซ็นอนุมัติเงินครั้งละไม่เกิน 30 ล้านบาท เงินเดือน 6 หลัก ไม่รวมโบนัสและอื่น ๆ ท่านบอกแค่ตัวเลข 6 7 8 ท่านมีรถประจำตำแหน่ง มีโน้น นี้ นั้น ฉันบอกกับท่านว่าฉันไม่สนใจหรือตื่นเต้นกับตัวเลขในบัญชีนัก สิ่งที่ฉันให้ความสำคัญ คือ จะเอาตัวเลขในบัญชีเหล่านั้นไปช่วยคนที่ลำบากยากจนให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้อย่างไร
อย่างทุกวันนี้ ฉันและเชื่อว่าหลายคนคงสัมผัสได้ว่านาฬิกาชีวิตเดินเร็วมาก เราจึงควรใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด สิ่งหนึ่งของบั้นปลายชีวิต คือ การสร้างตำนานไว้ให้ลูกหลานและคนรุ่นหลังจดจำและนำไปเป็นแบบอย่างของการทำความดี อย่างที่ "พี่ตูน" กำลังทำ...ฉันเชื่อว่าหลังจากนี้สิ่งที่เขาทำจะกลายเป็น "ตำนาน"...หนึ่งฉากชีวิตอันงดงามของเขาที่มีฉากหลัง คือ คนไทยทั้งชาติร่วมมือ ร่วมใจ สร้างพลังความรัก ความสามัคคีที่ยิ่งใหญ่เพื่อช่วยเหลือสังคมในระดับมหภาค
ณ วันนี้ หนุ่มวิศวกรรุ่นพี่ท่านนั้น ได้หันมาช่วยสังคมมากขึ้นตามกำลังที่เขามี เขาบอกกับฉันว่าเขาอยากสร้างตำนานของเขาเองเช่นกัน เขากำลังเขียนตำราวิศวะ ที่ไม่มีที่ไหนในโลก เพื่อนของเขาที่เป็นอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาแห่งแรกของไทยกำลังช่วยตรวจสอบและสนับสนุนการจัดพิมพ์ตำราในตำนานเล่มนี้...ฉันฟังและรับรู้เรื่องราวการสร้างตำนานของทั้งพี่วิศวกร และของคุณตูนแล้ว ฉันจึงนึกเล่น ๆ ว่า ฉันควรจะสร้างตำนานของฉันฝากไว้ให้ลูกหลานบ้างเช่นกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น