เย็นวันนี้ดูการถ่ายทอดสด โครงการก้าวคนละก้าว ผ่านมาเกือบครึ่งทางแล้วกับภารกิจวันที่ 20 พ.ย. เป้าหมายยอดบริจาค 700 ล้าน ระยะทาง 2xxx กิโลเมตร เส้นทางใต้สุดจดเหนือสุด ภายใน 55 วัน
ระหว่างทางพี่ตูนและทีมงานเจอทั้งสุข ทุกข์ปนกันไป ความสุข คือ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ น้ำใจ มิตรภาพ ความอบอุ่นของพี่น้องชาวไทยที่รวมพลังส่งใจมาช่วย ขณะที่ความทุกข์ก็แทรกปนทุกระยะ เช่น ความร้อนของอากาศปนกับฝนทางภาคใต้ที่สลับกันไปมา ความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อและร่างกายที่ไม่เคยรับมือกับภารกิจอันหฤโหดเช่นนี้มาก่อน ทำให้พี่ตูนและทีมงานหลายคนล้มป่วย แม้จะมีแพทย์คอยดูแลอย่างใกล้ชิดก็ตาม ...
โจทย์ใหญ่ คือ พี่ตูนจะทำภารกิจนี้สำเร็จหรือไม่ เคยมีคนถามคำถามนี้กับเขาช่วงก่อนเริ่มวิ่ง...พี่ตูนตอบว่า...ไม่เคยคิดเลยว่าจะไม่สำเร็จ เพราะเขามีภาพความสำเร็จรออยู่ตรงหน้า ภาพนี้ชัดเจนมาก ยิ่งใหญ่มาก ไม่มีอะไรจะมาขวางเขาได้เพราะหัวใจเขาก้าวข้ามทุกอย่างไปแล้ว หัวใจของเขาเดินทางไปถึงจุดหมายแล้ว...รอแต่ร่างกายที่กำลังเดินทางตามไป
หลายวันที่ผ่านมา เมื่อพี่ตูนบาดเจ็บ ก็เริ่มมีผู้หวังดี ยอมรับว่าหนึ่งในนั้น คือ ดิฉันด้วย เสนอแนะไปต่าง ๆ นานา ว่าอาจจะเดินสลับวิ่ง อาจจะใช้ตัวช่วยปั่นจักรยานบางช่วงได้มั้ย ลดระยะทางการวิ่งแต่ละวันลงหน่อยได้มั้ย มีวันพักเพิ่มได้รึเปล่า บางคนก็เสนอไปว่าถ้าได้ยอดบริจาคครบ 700 ล้านแล้วหยุดเลยได้มั้ย ไม่ต้องไปถึงแม่สายหรอก มันยังอีกยาวไกล ไม่ต้อง 55 วันได้มั้ย ยืดออกไปหน่อยก็ได้ เป็นต้น
สิ่งเหล่านี้ คือ บททดสอบที่ยิ่งใหญ่ คือ ขวากหนามที่มหาบุรุษต้องเผชิญและก้าวข้ามมันไปให้ได้ ดังนั้นจากที่เล่ามาข้างต้น ความยาก ความท้าทายที่พี่ตูนเจอจึงมิได้ทำให้ภาพความฝันของเขาซีดจางลงเลย เพราะอย่างที่บอกไปตั้งแต่ต้นแล้วว่า พี่ตูนได้วิ่งถึงปลายทางและทำภารกิจนี้สำเร็จตั้งแต่วันที่เขาประกาศกับชาวโลกแล้ว...ความมุ่งมั่น ตั้งใจ มีวินัย โดยเฉพาะความเพียรซึ่งรวมอยู่ในบารมี 10 ประการ จะทำให้ผู้ชายตัวเล็ก ๆ แต่หัวใจยิ่งใหญ่คนนี้เดินทางไปถึงเชียงรายในวันที่ 25 ธ.ค. ณ เชียงรายอย่างแน่นอน ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น