เมื่อวานฟังธรรมะจากพระไตรปิฎก แสดงธรรมโดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านเล่าเรื่อง บุรพกรรมของพระอนุรุทธะผู้เลิศด้วยทิพยจักขุญาณ ท่านเล่าว่า...
ชาติหนึ่งพระอนุรุทธเคยเกิดเป็นคนธรรมดา ยากจนเข็ญใจ เป็นข้าทาสรับใช้ในบ้านของเศรษฐีผู้ใจบุญท่านหนึ่งนามว่า “อันนภาระ”
วันหนึ่ง “อันนภาระ” ออกไปทำงาน ภรรยาได้คดข้าวไปให้ เป็นอาหารของคนยากจนที่ไม่ได้มีอะไรวิเศษนัก หวังเพียงให้สามีมีกำลังพอที่จะใช้แรงงานทำการงานของบ่าวผู้รับใช้นายตามแต่นายจะสั่งให้ทำอะไร โดยมากก็จะเป็นงานแบกหาม และงานใช้กำลังกายเสียส่วนใหญ่
วันนั้นเอง ขณะที่ “อันนภาระ” ออกไปทำงาน ระหว่างทางก็ไปพบกับพระปัจเจกพุทธเจ้าท่านหนึ่ง พระองค์ทรงวินิจฉัยแล้วว่าจะมาโปรดบุรุษเข็ญใจผู้นี้ จึงออกจากนิโรธสมาบัติ แล้วเหาะมายังป่าที่ “อันนภาระ” ทำงาน
“อันนภาระ” พอเห็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ก็อดที่จะตื้นตันใจไม่ได้ จึงคิดว่าเป็นโชคดีของเราแล้วที่พบพระองค์ ในชาตินี้ไม่รู้ว่าเราจะมีโอกาสดีแบบนี้อีกหรือไม่ จึงได้นำห่อข้าวที่ภรรยาเตรียมให้ไว้กินขณะอยู่ในป่า ใส่บาตรถวายภัตตาหารแก่พระปัจเจกพุทธเจ้า โดยที่ไม่คิดเลยว่าตนเองจะอดตายในป่าเพราะได้ถวายอาหารไปจนหมดสิ้น ขณะใส่บาตรก็ได้อธิษฐานในใจว่า ชาตินี้ข้าพเจ้ายากจนเข็ญใจยิ่งนัก ไม่มีเงินทอง ทรัพย์สินใด ๆ เลย แร้นแค้นฝืดเคืองยิ่งนัก นับจากนี้ขอให้ข้าพเจ้าจงอย่าพบเจอกับคำว่า "ไม่มี" อีกเลยในทุกภพทุกชาติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น