ประทุมทิพย์ ทองเจริญ
สวัสดี มิตรรักแฟนเพลง
รายการยิ้มๆยามค่ำคืน กลับมาพบกับคุณผู้ฟังอีกแล้ว วันนี้ฝนตกหนักพอสมควร ระหว่างที่ดีเจจัดรายการจึงมีเสียงฝนฟ้า ประกอบด้วย แถมยังมีเสียงอึ่งอ่าง และจั๊กจั่นร้องกันระงม ....บรรยากาศช่างดีจริงๆ
(ดีเจเปิดเพลง...เพราะผูกพันของสมิทธิ์&เชนทร์ เพลงบรรเลงมาเรื่อยจนถึงท่อนที่ร้องว่า "ในความผูกพัน นั้นเจ็บปวด แค่คิดถึงกัน ก็ทรมาน สักวันเธออาจจะเข้าใจ เธออาจจะรู้ใจ ในสิ่งที่ฉันเป็นอยู่ สักวันเธอขาดคนรักไป เธออาจจะได้รู้แล้วเธอจะเข้าใจ....เป็นอย่างดี)
ดีเจยิ้มพูดว่า เพลงนี้ขอมอบให้นักศึกษาฝึกงานที่โปรแกรม รปศ. เขาชื่อ "สมศักดิ์" เป็นบุคคลที่ใครๆก็รู้จักเขาดี เพราะเขาคือมือวางอันดับ 1 ของโปรแกรม (สมศักดิ์คิด : แน่ล่ะ ก็มีตรูอยู่คนเดียวในโปรแกรมนี่นา อัตราส่วนของการขอความช่วยเหลือ อาจารย์ 8 คน : นศ.ฝึกงาน 1 คน) งานก็เลยเข้าเลยครับพี่น้อง วันแรกทีเราเจอกัน อมยิ้มไม่รู้หรอกนะว่าเขาคือใคร ถามไปถามมา อ้อ...นศ.ฝึกงาน วันแรกสมศักดิ์เลยเจอดีเข้าให้ เพราะจำได้ว่าเป็นวันที่โปรแกรมมีการจัดห้องทำงานครั้งใหญ่ในรอบ 20 ปีก็ว่าได้ ทั้งยก ทั้งขน ทั้งเก็บ ทั้งปัด กวาด เช็ด และถู เล่นเอาสมศักดิ์จำไปอีกนาน
แน่ะ แน่ะ แล้วก็ไม่เข็ด วันรุ่งขึ้นก็มาอีก สมศักดิ์เป็นนศ.ที่หน้าตาไม่ค่อยดี ไม่เคยได้ยินใครชมเรื่องหน้าตาของเขาให้ได้ยิน มีแต่บอกว่าสมศักดิ์แต่งกายดี กริยามารยาทเรียบร้อย ใช้ง่าย ใช้คล่อง เขาจะมีรอยยิ้มกับหนวดเล็กๆที่มุมปากเสมอ บางครั้งสมศักดิ์ทั้งโดนแซว จิก กัด หยอกล้อ จากอาจารย์ในโปรแกรม สมศักดิ์ก็ไม่โกรธ มีแต่หยิบสมุดโน้ตขึ้นมาจดเรื่องราว(บ้าๆบอๆของอ.ในโปรแกรมเอาไว้) รอวันเอาคืน (ไม่ใช่ ไม่ใช่)
4 เดือนแล้วสินะ ที่เราได้พบกัน... ที่ทำงานอื่น อาจจะมีนศ.ฝึกงานหลายคน แต่ที่นี่เทอมที่ผ่านมามีสมศักดิ์คนเดียวที่อยู่ทน อยู่นาน เหมือนสีทนได้ มีบางครั้งที่แอบแว่บไปแว่บมาบ้าง เป็นครั้งคราวตามประสาติดเพื่อน ลืมเล่าไปว่าความจริงยังมีนศ.ฝึกงานอีกคนแต่เขาคือ "ผู้ล่องหน" ฉายาของเขาที่อ.ทุกคนในโปรแกรมรู้ดี แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากที่สมศักดิ์เขาไปเที่ยวเล่นสักพักเขาก็กลับมา กลับมาพร้อมกล้วยทอดที่อ.นิว(ปุณยวีร์)ฝากซื้อ นี่ก็เป็นอีกคนที่เขียนชื่อลำบากมาก อมยิ้มพยายามเขียนชื่อหลายครั้ง แต่จำไม่ได้สักที เพราะอมยิ้มมีจุดอ่อนอยู่ 2 ประการ จากการวิเคราะห์โดยใช้ SWOT Analysis พบว่า 1 คือ จำชื่อคนได้ยากมาก 2 โง่เรื่องทิศทาง ดังนั้น ใครที่ชื่อแปลก เขียนยากๆ อย่าหวังว่าอมยิ้มจะจำเสียให้ยาก ....มันปวดเฮดจนเกินไป พาลทำให้เป็นลม หน้ามืด ตาลาย วิงเวียนศีรษะ ทาถู ทาถู แล้วก็หยิบยาหม่องตราถ้วยทองมาสูดดม (เป็นขวดเดียวกันกับที่พี่อบเคยนำไปทาถู ทาถูที่เท้าตอนเป็นตะคริว นั่นล่ะ ขวดเดียวกัน) ต้องชื่อไทยๆ เรียกง่ายๆอย่าง "สมศักดิ์"สิ จำง่ายดี
(ดีเจเปลี่ยนเพลง เป็นเพลงทีร้องว่า สมศักดิ์ สมหญิง สมชาย สมหมาย สมควาย มีตั้งมากมาย ไม่ยอมเรียกกัน หรือว่า สมคบ สมคิด สมหวัง สมพิศ สมนิดๆ ก็ยังดี สมพล ชื่อเท่ห์จะตายก็แล้วทำไม ไม่เรียกกันล่ะนี่ สมปอง สมลม สมเลิน สมภพ สมเพลิน เป็นหยังบ่เอินกันล่ะคุณพี่..อี้ อี้ อี้ อี้ ลูกคอเล็กน้อย) หลายคนได้ยินเพลงนี้ ไม่อยากตั้งชื่อลูกว่าสม กลัวจะไปโดนชื่อ "สมควาย" เข้า ได้ลงกินเนสบุคกันล่ะคราวนี้
เจอน้องๆ อ.ที่มหาวิทยาลัยหลายคน บอกว่าเดี่ยวจะฝากของนั่น ฝากเอกสารโน่นนี่ไปให้ แล้วก็บอกว่าจะฝากนศ.ฝึกงานไป คนที่คุยด้วยงง แน่ะทำเป็นงง แต่พอบอกว่าชื่อสมศักดิ์ ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียววันว่า "อ๋อ สมศักดิ์" ซี้กัน รู้จัก หนิดหนม (อมยิ้มคิด..ไปหนิดหนมกันตอนไหนฝะเนี่ย) เลยกลายเป็นว่า ศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ คณบดี ตึกโน่น ตึกนี้ ตั้งแต่คณะครุ ไปจนถึงลหุ รู้จักเขาหมด เหลือแต่ท่านอธิการบดีที่ยังไม่เคยได้ยินว่าท่านพูดถึงสมศักดิ์ในที่ประชุม...อืมเขาช่างเป็นบุคคลดังของวงการนศ.ฝึกงานเลยจริงๆ สิ้นปีนี้ นิตยสาร Time แพรว สกุลไทย การ์ตูนไทยเล่ม 3 บาทหรือ แม้แต่คู่สร้างคู่สม ต่างจองตัวเขาไปถ่ายลงปกหลังหลายฉบับ
อมยิ้มรีบเขียน ก่อนที่ความทรงจำเกี่ยวกับสมศักดิ์จะค่อยๆเลือนหายไป เหมือนเพื่อนๆ และใครอีกหลายคนที่เราอาจจะลืมกันไป เพราะไม่ได้ติดต่อกัน เหลือแต่คนที่เราควรค่าแก่การจดจำไว้เท่านั้น ในยุคดิจิตอล การกำจัดเพื่อนขยะ (junk friend) ทำง่ายมาก เพียงแค่ click ขวา แล้วกด Delete หรือ ลากไฟล์ข้อมูลลงไปในถังขยะเลย แล้วก็ตามไป Delete อีกครั้งในถังขยะ แล้วก็กระทืบซ้ำด้วยรองเท้าคอมแบท 4-5 ที ต่อด้วยคำสั่ง emty recycle bin จนไม่เหลือซาก ท้ายที่สุดเพื่อนขยะก็จะตายไปจากความทรงจำของใครหลายคน....ดีเจเปิดเพลง ปราสาททราย ที่ร้องว่า "ไม่เหลืออะไรเลย แหลกสลายลงไปกับตา เหลือเพียงทรายที่ว่างเปล่า กับน้ำทะเลเท่านั้น ...ไม่เหลืออะไรเลย" แต่สำหรับสมศักดิ์ คนนี้ อมยิ้มคิดว่าเขาจะไปยืนแอบอยู่ในรอยหยักเล็กๆ รอยใดรอยหนึ่งของเนื้อสมองของอ.ทั้งหลายที่รู้จักเขา ...วันดีคืนดีเขาก็จะกลับมา (ฉากจบแสดงภาพ Batman Return ตามด้วย The lord of the ลิง The return of the King...เขาจะกลับมา เตรียมพบกับสมศักดิ์ภาค 5 ตอนจบ.....Coming soonnnnnnnnnnnn(ดีเจเปิดเพลงความทรงจำสีจางของปาล์มมี่ ที่ร้องว่า ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักใส หรืออะไรทั้งนั้น เก็บเธอไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น รู้ว่ามันไม่ไปไหน)
...ก่อนปิดรายการ มีเสียงโทรศัพท์สยองโทรเข้ามา เขาคือสมศักดิ์นั่นเอง เจ้าของเรื่องเล่าในวันนี้ สมศักดิ์บอกว่าอยากฝากอะไรถึงแฟนเพลงรายการนี้สักเล็กน้อย อมยิ้มเลยให้ออกอากาศกันไปเลย คนฟังทั้งประเทศจะได้ได้ยินเสียงและรู้จักตัวจริงเสียงจริงของเขา สมศักดิ์อ้ำอึ้ง หายไปพักใหญ่ เป็นไปได้ว่าสมศักดิ์อาจจะยืนคุยโทรศัพท์อยู่กลางทุ่งนา หรือกำลังหาสัญญาณโทรศัพท์ให้ชัดที่สุด ซึ่งอาจจะเป็นบนต้นไม้ต้นใดต้นหนึ่งในละแวกบ้าน แล้วสัญญาณก็ตัดกลับมาว่า สมศักดิ์พร้อมแล้วที่จะพูดกับแฟนเพลง ทุกคนใจจดใจจ่อว่าสมศักดิ์จะฝากอะไรไว้ สักพักแล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนตะโกนออกมาจากที่ไกลๆ ว่า
"ตรู......ฝึก.......งาน......เสร็จ.........แล้ว........โว้ยยยยยย) (เพลงหมดพอดี ดีเจเปลี่ยนเพลงเป็นฝากรอยเท้าของหนุ่ยอำพล ลำพูน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น